Ο αρχηγός Φοίβος οδηγεί την Ανόρθωση στο γήπεδο σε παιχνίδι με την Ομόνοια στο Μακάρειο.

Ήταν ο Φο(ί)βος και ο τρόμος για κάθε αντίπαλη άμυνα. Ο κορυφαίος κανονιέρης στην ιστορία της Ανόρθωσης. Πέτυχε 140 τέρματα σε 398 συμμετοχές. Φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Κύπρου 18 φορές και κορυφαία του ίσως στιγμή με το εθνόσημο το πανέμορφο γκολ απέναντι στην Εθνική Βελγίου. Έντονο ενδιαφέρον για την απόκτηση του Φοίβου, που είχε το θαυμασμό και τα κολακευτικά σχόλια από κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο όπως του Γκόρντον Μπανκς και Πφαφ, έδειξαν ελληνικές ομάδες καθώς και η Ντέρμπι Κάουντι. Ταλέντο αστείρευτο και σπάνιο, ταχύς, άφθαστος ντριμπλέρ, με φαντασία και θέαμα στο παιχνίδι του, παίζοντας σε όλες τις θέσεις της επίθεσης, βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα πετυχαίνοντας σε όλη αυτή του την πορεία πανέμορφα και εξαιρετικά δύσκολα σε εκτέλεση γκολ. Γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1953 στην Κώμα του Γιαλού και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. Εντάχθηκε στην Ανόρθωση το 1968 και τερμάτισε την καριέρα του το 1986. Το 1984 ανέλαβε την αρχηγία της ομάδας. Ευτύχησε να πανηγυρίσει ένα Κύπελλο το 1975, πετυχαίνοντας το ένα από τα τρία γκολ στον τελικό. Το 1978 αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος και το 1987 η ΕΑΚ του απένειμε το βραβείο του αθλητή ήθους.

Φοίβος Βραχίμης. Μια από τις μεγαλύτερες σημαίες του Συλλόγου μας.

Αγαπητέ Φοίβο, πότε και πώς εντάχθηκες στην ομάδα της Ανόρθωσης;

Το 1967, Α Γυμνάσιο Αμμοχώστου, με καθηγητές τον Αντώνη Παπαδόπουλο και τον Πανίκο Ιακώβου στον οποίο χρωστάω τα πάντα για ότι πέτυχα. Μετά το καθιερωμένο δίτερμα στην γυμναστική ο Ιακώβου με φέρνει στην Ανόρθωση. Σε ηλικία 15 ετών γράφτηκα στα τσικό. Πρώτη και κύρια φιλοδοξία μου να παίξω ποδόσφαιρο, να σταδιοδρομήσω σε ένα από τους μεγαλύτερους, τους πιο ιστορικούς συλλόγους, την Ανόρθωση. Μετά από τέσσερα χρόνια καθιερώθηκα στην πρώτη ομάδα.

Ποιά χρόνια έπαιξες στην πρώτη ομάδα της Ανόρθωσης και σε ποιό παιχνίδι έκανες το ντεμπούτο σου;

Στις 16/4/1972 σε αγώνα κυπέλλου με την ΑΕΚ Κυθρέας κερδίσαμε 7-1. Είχα πετύχει το 6ο γκολ αφήνοντας ελπιδοφόρες εντυπώσεις. Την ίδια χρονιά παίζω σαν αλλαγή στους τελευταίους αγώνες πρωταθλήματος.

Στην καριέρα κάθε ποδοσφαιριστή πάντα υπάρχει μια χρόνια σταθμός, ένας αγώνας, ένα γκολ που ξεχωρίζει. Για εσένα αυτό ποιό είναι;

Το 1975 γνώρισα τον μοναδικό μου τίτλο με τα γαλανόλευκα χρώματα. Ήταν η πρώτη χρονιά της προσφυγιάς. Η Ανόρθωση με τόσα προβλήματα μαζεμένα μπόρεσε να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου και να κερδίσει το Παραλίμνι 3-2. Ήμουν βασικός συντελεστής της επιτυχίας και πέτυχα το 2ο γκολ. Με την έναρξη του Πρωταθλήματος μπήκα στην ενδεκάδα, όπου καθιερώθηκα αμέσως. Από τότε και μέχρι το τέλος του Πρωταθλήματος 1985-1986 αποτέλεσα βασικό στέλεχος της Μεγάλης Κυρίας σε αμέτρητους αγώνες που κερδίσαμε χάρις των τερμάτων που πέτυχα. Πολλά από τα γκολ ήταν δύσκολα και θεαματικά.

Ο αείμνηστος Πανίκος Ιακώβου με τον Φοίβο. Ο δάσκαλος τιμά τον μαθητή.

Σε αυτή την καριέρα πoιός πιστεύεις ότι σε βοήθησε και σε στήριξε περισσότερο;

Είχα καθηγητές τον Αντώνη Παπαδόπουλο και τον Πανίκο Ιακώβου στον οποίο χρωστάω τα πάντα για ό,τι πέτυχα. Μετά το καθιερωμένο δίτερμα στην γυμναστική ο Ιακώβου με φέρνει στην Ανόρθωση.

Η κορυφαία σου στιγμή σε όλη αυτή την διαδρομή στην καριέρα σου;

Κορυφαία στιγμή μου ο τελικός Κυπέλλου 1975. Με ψύχραιμο τρόπο εκτέλεσα το πέναλτι που κέρδισε η Ανόρθωση με την Ένωση, συντείνοντας και εγώ στην κατάκτηση του Κυπέλλου.

Υπάρχει μεγάλη εκτίμηση σεβασμός και αγάπη από τον κόσμο της Ανόρθωσης προς το πρόσωπό σου;

Σεβασμός. Αυτό κέρδισα και είμαι περήφανος για αυτό. Στα 14 χρόνια της ποδοσφαιρικής μου σταδιοδρομίας γνώρισα την δόξα, κέρδισα την φήμη και συνάντησα την επιτυχία. Ίδιος όπως ήμουν πάντα και μέσα στο γήπεδο, σεμνός και προσγειωμένος, αγαπήθηκα και θαυμάστηκα και εκτιμήθηκα από όλους.

Ένα μήνυμα ως επίλογο;

Εγώ και οι συμπαίκτες μου είμαστε περήφανοι για αυτά που προσφέραμε στην αγαπημένη μας ομάδα, στα δύσκολα χρόνια του ξεριζωμού από την πόλη μας. Η Ανόρθωση είναι η πόλη μας και είναι η ελπίδα που μας δίνει δύναμη ότι κάποια μέρα θα γυρίσουμε πίσω.

Σε παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ στο Μακάρειο Στάδιο το 1982.