Ήταν η πρώτη μέρα του Απρίλη όταν ξεκινούσε και επίσημα πλέον ο ένδοξος, και μοναδικός, ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ με στόχο την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και σκοπό την «ΕΝΩΣΙΝ» με τη Μητέρα Ελλάδα. Ο σύλλογος ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, πιστός στα ιδεώδη και τα ιδανικά του, πρωτοστάτησε με μέλη, υποστηριχτές και αθλητές, όπως οι Αντώνης Παπαδόπουλος, Γρηγόρης Αυξεντίου, Κυριάκος Μάτσης, Παύλος Παυλάκης, Παναγιώτης Τουμάζος, Κώστας Χριστοδουλίδης, Ηλίας Παπακυριακού, Αντρέας Δημητρίου, Πετράκης Γιάλλουρος, Αλέκος Κωνσταντίνου, Γιώργος Μάτσης, Πανίκος Γιωρκάτζιης και άλλοι.
Το οίκημα του Συλλόγου , στα ακίνητα Χατζήμιχαηλ στην οδό Ερμού, ήταν το προπύργιο της ΕΟΚΑ στην πόλη και επαρχία Αμμοχώστου. Γίνεται χώρος συνάθροισης όπου οι νέοι κοινωνούν τα ιδανικά και το μεγαλείο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Ήταν 1η Απριλίου όταν αμούστακα παλικάρια αποφάσιζαν να εξηγήσουν στον κατακτητή ότι η ελληνική ψυχή δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται, αντιθέτως θεριώνει και βρυχάται, υποδουλώνει τους δυνάστες και σηκώνεται στο ύψος της ιστορίας της και ξανά προς τη δόξα τραβάει. Η ΕΟΚΑ με οργάνωση και δομή, όραμα και πλάνο, στόχο και σκοπό, καταφέρνει να κάνει την τόσο δα νήσο να ακουστεί και να θαυμαστεί ανά το παγκόσμιο, μια τόσο δα σταλιά να κάνει την τότε Μεγάλη Βρετανία να μοιάζει τόσο μικρή απέναντι στον ηρωισμό των παλικαριών, των ηρώων της ΕΟΚΑ.
Οι πράξεις, οι ενέργειες, οι στοίχοι, τα έργα, η παρακαταθήκη που άφησαν τα μέλη της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών, μπορούν να συγκριθούν αλλά και να σταθούν αντάξια στο έπος του ’21, διδάσκοντας στις επόμενες γενιές, ότι ναι, μπορούμε να τα καταφέρουμε, πρέπει να τα καταφέρουμε. Όσο δύσκολες και να φαντάζουν οι καταστάσεις, όσο απίθανη και να φαίνεται η επιτυχία, όταν ο σκοπός και τα ιδανικά σου ευλογούνται από τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, τότε τίποτα δεν είναι απίθανο.
Μια δράκα αμούστακων παιδιών, έκαναν τον αγγλικό ζυγό να μοιάζει με διαλυμένη διαδήλωση σε κάθε ενέδρα, σε κάθε μάχη. Οι Έλληνες όταν είναι στο χείλος της καταστροφής, βρίσκουν λύσεις, έτσι και οι Έλληνες της Κύπρου την πρώτη Παρασκευή του Απρίλη το 1955, αποφάσισαν να ξεσηκωθούν και με ταυτόχρονες επιθέσεις και διανομές φυλλαδίων ανά το παγκύπριο, να σημάνουν την έναρξη του ενδοξότερου αγώνα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ενός αγώνα που θα έκανε τους ήρωες του 1821 υπερήφανους, ενός αγώνα που θα έμπαινε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας να ξεσκονίσει τους χρυσούς τόμους της ελληνικής ιστορίας, και να προσθέσει σελίδες, που έγραψαν με κεφαλαία γράμματα, γραμμένα με αίμα, ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Σελίδες που έχουν εκτός από γράμματα, ήχους, στοίχους, τραγούδια, ποιήματα.. Σελίδες που τα γραφούμενα τους σε οδηγούν σε μιαν ανηφοριά, όπου θα μάθεις πως πεθαίνει κάποιος σαν Έλληνας αφού πρώτα έμαθε πως να μάχεται σαν Έλληνας, αυτός που την Ελλάδα αγαπά αλλά κι εσένα, με έναν έρωτα μεγάλο, αληθινό, αυτός που φεύγει λέγοντας: «Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα, η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου, η πιο όμορφη ώρα, μη ρωτάτε γιατί».
Αυτά και τόσα άλλα καθιέρωσαν τις αξίες και τα ιδανικά μας, αυτά που υπάρχουν μέσα μας και πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τα εξωτερικεύσουμε, αυτά τα οποία θα μας δείξουν τον δρόμο, αυτά που θα μας δώσουν το φως. Πρέπει να τα καταφέρουμε, και θα τα καταφέρουμε, γιατί έχουμε ηθική υποχρέωση, είμαστε αντιπρόσωποι των παιδιών της ΕΟΚΑ, είμαστε υπόλογοι στις επόμενες γενιές. Όλοι μαζί λοιπόν θα τα καταφέρουμε.
Ο όρκος των αγωνιστών της ΕΟΚΑ αποτελείτο από 7 άρθρα,
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:
– Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις διά την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωή μου.
– Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός του αγώνος.
– Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου.
– Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν… βασανισθώ διά να ομολογήσω.
– Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου παρά μόνον εις εκείνους δι’ ούς έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως.
– Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτελείας ή κομματικού συμφέροντος.
– Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας»
Ξημέρωνε Πρωταπριλιά αλλά δεν ήταν ψέμα, ήταν η ΕΟΚΑ και έπιασε την παντοδύναμη τότε Βρετανία στον ύπνο. Δεν ήξεραν ούτε για την ΕΟΚΑ, αλλά ούτε και για τον αρχηγό της, το πρώτο βήμα είχε ήδη γίνει και δεν είχε πισωγύρισμα. Με την βοήθειαν τού Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου τού Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν τού Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μάς κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: “‘Η τάν ή επί τάς”.
Είθε ο Έλληνας να σηκωθεί, να ξεσηκωθεί και πάλι, να σηκωθεί από τον λήθαργο, να ξεσηκωθεί ηθικά, να γίνει περήφανος. Να γιγαντωθεί στο ύψος που του αρμόζει και γι’αυτό να δακρύζουν από περηφάνια οι πρόγονοι, από θαυμασμό οι απόγονοι, και από δέος όλοι οι άλλοι.
Ήταν 1η Απριλίου, είναι 1η Απριλίου και μέχρι τελικής εξεγέρσεως, ανασύνταξης και αναγέννησης θα είναι κάθε μέρα 1η Απριλίου.