Συγκαταλέγεται δίκαια ανάμεσα στις κορυφαίες ποδοσφαιρικές μορφές του Συλλόγου μας.  Ένα από τα κορυφαία ονόματα της δεκαετίας του 1980 στο κυπριακό ποδόσφαιρο.

Γεννημένος  στο κατεχόμενο χωριό Γύψου Αμμοχώστου το 1960, φόρεσε τη φανέλα της Ανόρθωσης από το 1979 μέχρι το  1991 και σε σύνολο 240 αγώνων σκόραρε 65 φορές.  Εξαιρετικός τόσο στο ψηλό όσο και στο χαμηλό παιχνίδι , με καλή τεχνική, σπουδαίο άλμα και άφθαστη κεφαλιά, μεγάλο διασκελισμό και ταχύτητα.

Διετέλεσε αρχηγός της ομάδας   και ανακηρύχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς (1984)  από την ΕΑΚ. Ήταν η επιβράβευση τη προσφορά του και μια ιδιαίτερη διάκριση για ένα ποδοσφαιριστή που θαυμάστηκε και χειροκροτήθηκε από τον φίλαθλο κόσμο για τα προσόντα, τον χαρακτήρα  και το ήθος του. Αγωνίστηκε επίσης  με την Εθνική Κύπρου (1983-1985) πετυχαίνοντας 1 γκολ σε 12 συμμετοχές.

Δυστυχώς σε ένα τροχαίο δυστύχημα το καλοκαίρι του 1985 υπέστη κάταγμα κνήμης και έμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα εκτός δράσης . Ήταν η περίοδος που η καριέρα του βρισκόταν στο απόγειο.

Επανήλθε στην ομάδα μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, και με το πείσμα και τη θέληση του κατόρθωσε να ξεδιπλώσει ξανά τις ποδοσφαιρικές αρετές του μέχρι το 1991 όπου τερμάτισε την καριέρα του.

Ο Κώστας Φώτη υπηρέτησε επίσης την αγαπημένη του ομάδα σαν προπονητής ακαδημιών στο κλιμάκιο Λάρνακας αλλά  και σαν β’ προπονητής όπου και πανηγύρισε το Κύπελλο το 2002.

Πότε και πως εντάχθηκες στην ομάδα μας;

Σε ηλικία 17-18 ετών αγωνιζόμουν σε αγροτικό πρωτάθλημα στην ομάδα της Επαρχιακής Διοίκησης Λάρνακας όπου προπονητής ήταν ο αείμνηστος Αντώνης Καράς. Εκεί με εντόπισε και με δική του πρωτοβουλία συναντηθήκαμε με τον τότε πρόεδρο κ. Τάκη Πελεκάνο οπού εκεί έγινε το μεγάλο βήμα για να ενταχθώ στην Ανόρθωση. Κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η συνομιλία που είχαν μεταξύ τους όπου ο πρόεδρος είχε τις αμφιβολίες του αν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω λόγω του σωματότυπου μου (πολύ αδύνατος). Ο προπονητής μου όμως που πίστεψε σε μένα πρόβλεψε ότι θα γίνω ο μελλοντικός σέντερ-φορ της ομάδας.

Ποια χρονιά έπαιξες για πρώτη φορά στην πρώτη ομάδα; Σε ποιο παιχνίδι έκανες το ντεπούτο σου?

Στην πρώτη ομάδα έπαιξα το 1979 εναντίον του Πεζοπορικού Λάρνακας όπου τους κερδίσαμε 4-0 και πέτυχα το τέταρτο γκολ το οποίο ήταν και το πρώτο της καριέρας μου.

Σε αυτή τη μεγάλη καριέρα ποιοι πιστεύεις ότι σε βοήθησαν και σε στήριξαν περισσότερο;

Ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην καριέρα μου δεν είναι άλλος από τον αξέχαστο προπονητή μου Αντώνη Καρά ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με προώθησε στην Ανόρθωση. Έγινα μέρος της ομάδας και έπαιξα σέντερ-φορ την περίοδο 1979-80 στην β’ ομάδα. Σε 20 αγώνες σκόραρα συνολικά 17 γκόλ και 6 αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν με φώναξε ο κ. Πατσιάτσεφ στην πρώτη ομάδα. Ήταν και αυτός ενας σημαντικός άνθρωπος που με στήριξε και βοήθησε στην μετέπειτα πορεία μου. Επίσης, σημαντική στήριξη στην καριέρα μου είχα από όλη την οικογένεια μου, ιδιαίτερα από την σύζυγο μου Ιφιγένεια. Τους ευχαριστώ.

H επιθετική τριπλέττα της Ανόρθωσης τη δεκαετία του 1980 , Φώτη , Τσούκκας , Φοίβος. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;

Η επιθετική τριπλέτα Φοίβος-Φώτης-Τσούκκας, θεωρώ θα μείνει στην Ιστορία της Ανόρθωσης για πολλούς και διάφορους λόγους. Υπήρχε μια άψογη συνεργασία, στήριξη και ομαδικότητα. Ο καθένας είχε τις δικές του δυνατότητες και με την συνεργασία προσπαθούσαμε να βγάλουμε το καλύτερο αποτέλεσμα για την ομάδα. Θα ήταν ευχής έργον και στις μέρες μας να βλέπαμε στα γήπεδα 3 Κύπριους επιθετικούς να αγωνίζονται στην ίδια ομάδα.

Οι σπουδαίες εμφανίσεις σου με την «γαλανόλευκη» φανέλα είχαν σαν αποτέλεσμα την κλήση σου στην Εθνική. Όπως επίσης και ενδιαφέρον από ομάδα του εξωτερικού. Τι είχε συμβεί τότε και δεν έγινε η μεταγραφή;

Η πολύ σκληρή δουλεία, επιμονή και θέληση για να παίξω ποδόσφαιρο στην αγαπημένη μας ομάδα Ανόρθωση, και οι πολύ καλές εμφανίσεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να κληθώ στην Εθνική Κύπρου από τον τότε Βούλγαρο προπονητή κ. Σπάσοφ όπου και καθιερώθηκα. Το 1984 η ΚΟΠ είχε προγραμματίσει φιλικό παιχνίδι με την Σέλτικ Σκωτίας για τα 50χρονα της στο Τσίρειο Στάδιο. Κερδίσαμε με 2-1 όπου έβαλα το νικητήριο γκολ. Η χαρά ήταν απερίγραπτη γιατί είχα κάνει ένα απο τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας μου, ίσως και το καλύτερο. Μετά το τέλος του αγώνα και σε συνέντευξη του προπονητή της Εθνικής Σκωτίας για το αν είχε ξεχώρισει κάποιους απο τους Κύπριους διεθνής, είχε αναφερθεί στο άτομο μου καθώς επίσης και στον τερματοφύλακα. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η προτάση απο την Σέλτικ έφθασε στα γραφεία της ΚΟΠ οπου και στάληκε στον τότε πρόεδρο της Ανόρθωσης κ. Στέλιο Φρεναρίτη. Θα πήγαινα δοκιμαστικά σε τρία παιχνίδια, 2 στην Σκωτία και 1 στην Αγγλία, συγκεκριμένα με την Άρσεναλ και με ασφάλεια εις περίπτωση τραυματισμού 100,000£. Δυστυχώς η άδεια για μεταγράφη δεν μου παραχωρήθηκε όπου με ήθελαν να παραμείνω για να βοηθήσω την ομάδα για ακόμη 1 χρόνο και με σκοπό να έφευγα για μεταγραφή την επόμενη χρονιά. Τα πράγματα όμως πολλές φορές δεν έρχονται όπως τα θέλουμε και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς εγινε το μοιραίο ατύχημα.

Πως προέκυψε  το προσωνύμιο το «Άλογο» της Μεγάλης Κυρίας;

Το προσωνύμιο ” Άλογο” θεωρώ ότι μου δόθηκε λόγω του τρόπου που έτρεχα, τη σωματική δύναμη και τα μακριά μαλλιά που είχα.

Στην καριέρα κάθε ποδοσφαιριστή , πάντα υπάρχει μια χρονιά σταθμός , ένας αγώνας ή ένα γκολ που ξεχωρίζει. Για σένα αυτά ποια είναι;

Σταθμός στην καριέρα μου ήταν η πρώτη μου εμφάνιση στα μόλις 19 μου χρόνια όπου αγωνίστηκα με την φανέλα του Φοίνικα στην πρώτη ομάδα εναντίον του Πεζοπορικού Λάρνακας. Πολλά είναι τα γκολ που μπορώ να αναφέρω αλλά το σημαντικότερο, είναι το νικητήριο γκολ με την Εθνική Κύπρου εναντίον της Εθνικής Σκωτίας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους πανηγυρισμούς που είχαμε κάνει. Επίσης ένα άλλο πολύ σημαντικό γκολ είναι στο Τσίρειο Σταδιο εναντίων της  ΑΕΛ το 1980-81. Μέτα απο σέντρα του Χριστάκη Κίττου σχεδόν στο ύψος της μεγάλης επανορθωτικής με υπέροχη κεφαλιά έστειλα την μπάλα στα δίχτυα και πήραμε πολύτιμη νίκη.

Η κορυφαία σου στιγμή σε όλη αυτή τη διαδρομή;

Ο κάθε ποδοσφαιριστής προσπαθεί να δουλεύει σκληρά για να κατακτήσει μια θέση στην πρώτη ομάδα και να καθιερωθεί. Έτσι και εγώ προσπαθούσα με πολύ σκληρή προπόνηση να εκπληρώσω το όνειρο μου και να παίξω ποδόσφαιρο στην αγαπημένη μου ομάδα Ανόρθωση. Θεωρώ οτι κατάφερα να πετύχω αυτό που ήθελα και η καταξίωση ήρθε με την ανώτατη τιμή για κάποιο ποδοσφαιριστή το 1984 -85 με την ψήφιση μου ως καλύτερο ποδοσφαιριστή της χρονιάς.

Υπάρχει μεγάλη εκτίμηση, σεβασμός και αγάπη από τον κόσμο της Ανόρθωσης προς το πρόσωπο σου.

Η αγάπη, η εκτίμηση και ο σεβασμός είναι αμοιβαία. Ένιωθα και νιώθω καθημερινά τα συναισθήματα των Ανορθωσιατών στο προσωπό μου. Τους πρόσφερα χαρές και μου το ανταποδίδουν πίσω με την συμπεριφορά τους. Νιώθω την αγάπη τους όταν συναντώ στο δρόμο απλούς Ανορθωσιάτες, Αμμοχωστιανούς και οχι μόνο. Τους ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.

Ένα μήνυμα ως επίλογο;

Από την εμπειρία μου ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής, το μήνυμα που θέλω να στείλω στους νεαρούς, μελλοντικούς ποδοσφαιριστές, είναι να εργάζονται σκληρά, να έχουν αγωνιστική πειθαρχία, σεβασμό στον εαυτό τους, στους αντιπάλους τους και υπακοή. Ο αθλητισμός γενικότερα είναι ότι καλύτερο για τους νεαρούς γιατί μέσα από αυτό διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους για να γίνουν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία.

Εύχομαι πραγματικά η ομάδα να πετύχει τους στόχους της γιατί το αξίζει και έτσι να δώσει χαρά στον κόσμο της που τόσο πολύ τη στηρίζει σε κάθε αγώνα. Η Ανόρθωση κρατά την ελπίδα για επιστροφή όλων των Αμμοχωστιανών στην αγαπημένη μας πόλη. Τέλος, εύχομαι σε όλους υγεία, χαρά, αγάπη, ευημερία και ειρήνη σε όλο τον κόσμο.